پوشش سطح داخلی موجبر و وسایل همواره در معرض خرابی، اکسیدشدگی و رشد قارچ ها است. این عوامل باعث از بین رفتن سطح و ازدیاد تضعیف موج می شوند. ازدیاد تضعیت بر اثر خوردگی سطح و ناصافی آن و نیز بوجود آمدن ترکیب ها فلزی با هدایت کم پدید آمده و نهایتاً به عدم کارکرد مناسب و خرابی کامل قطعه منجر خواهد شد. به همین دلیل، برای محافظت از موجبر، سطح بیرونی موجبر را با یک لایه رنگ پخته شده و مهم تر از آن، سطح داخلی را از دو روش آبکاری و پوشش دهی غیر فلزی از محیط ایزوله می کنند.

آبکاری

     برای محافظت از پوشش سطح داخلی موجبرها و همچنین ازدیاد هدایت سطح و در نتیجه کاهش تضعیف موج سطح داخلی، باید سطح آنها را با فلزی با هدایت خوب آبکاری کرد. تضعیف در دیواره های موجبر متناسب با قسمت حقیقی امپدانس دیواره ها می باشد. این امپدانس برای موجبری که با هادی خوبی ساخته شده و با هادی دیگر سطح آن پوشانیده شده باشد، از رابطه زیر محاسبه می شود:

    که دراین رابطه امپدانس سطح دیواره:  و به ترتیب ثابت انتشار در فلز پایه و رویه، و ضریب هدایت مخصوص فلز پایه و رویه و ضخامت رویه است. هر چقدر افزایش یابد مقدار حقیقی کاهش یافته و در نتیجه تضعیف ناشی از دیواره های موجبر کاهش می یابد.

     در صورتی که هادی مناسبی با هدایت بالا انتخاب شود و آبکاری به کمک آن تا ضخامت چند برابر عمق پوستی روی فلز اصلی انجام شود، مقدار تضعیف سطح به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، مثلاً در صورتی که روی فلزی را با فلز دیگری که هدایت مخصوص آن 4 برابر فلز اصلی است را با ضخامت بیش از نصف عمق پوستی آبکاری کنند، تضعیف دیواره به نصف تقلیل می بابد. بنابراین اولین مسأله در آبکاری انتخاب فلز مناسب آبکاری می باشد.

فلز آبکاری

     فلزهای آبکاری معمولاً از جنس طلا، نقره، مس، روی، کادمیم، نیکل، کرم، آنثیمونی، پالادیوم، پلاتینیوم و… می باشند.

     طلا بهترین فلز برای آبکاری است، چون هم هدایت مخصوص زیاد دارد و هم در مقابل شرایط مختلف آب و هوایی فاسد نمی شود. منتها به علت گران تمام شدن کار، به ندرت از آن برای آبکاری استفاده می شود.

     نقره بهترین و پرمصرف ترین فلز در آبکاری است، هدایت مخصوص زیادی دارد ولی در مقابل هوا به تدریج فاسد و سیاد می شود، به همین دلیل، پس از آبکاری یک لایه نازک آبکاری پالادیوم یا پوشش لاک روی آن می دهند که مانع خرابی آن شود.

     مس از نظر هدایت تقریباً با نقره شباهت دارد و در مقابل هوا سریع تر خراب می شود. این فلز را نیز مانند نقره پوشش دهی می کنند تا مانع از خرابی آن شوند.

     روی به ندرت در آبکاری موجبرها به کار می رود. روی در شرایط معمولی اکسیده و سیاه نمی شوند، اما به سرعت بر اثر کلرورها فاسد می گردد. چون آبکاری کرمی صاف نمی باشد، معمولا روی آن لایه مناسبی آب نیکل می دهند. برای مثال آبکاری کرم با ضخامت 0.03 تا 0.08 میلیمتر نیاز به آب نیکل با همین ضخامت ها دارد.

     آبکاری ضخیم پلاتینیوم نیز به علت فرایند سخت و همیچنین گران بودن آن، چندان مورد استفاده قرار نمی گیرد.

سطح آبکاری

     سطحی که روی آن آب داده می شود، باید کاملاً صاف و تمیز باشد. در صورتی که سطح ناصاف و یا کثیف باشد به هنگام آبکاری، ذرات فلز بیشتر روی نقاط برجسته سطح می نشیند و پس از آبکاری، سطحی ناصافتر به وجود خواهد آمد. این سطح ناصاف چون دارای ضخامت آبکاری یکواخت نیست، تضعیف موج را بیشتر می کند. همچنین در نقاط با آبکاری نازک، آب با ترکیباتی از هوا جمع شده که دو فلز اصلی و آبکاری به عنوان دو الکترود در محلول عمل کرده و سرعت خورده شدگی و خرابی سطح افزایش می یابد.

     در آبکاری نقره، کار سرد زیاد باعث تشکیل شبکه های اتمیِ غیر کریستالی می شود، که هدایت نقره را کاهش می دهد. به همین دلیل پس از آبکاری، فلز را تا حدود 200 درجه سانتیگراد گرم می کنند. با این عمل شبکه های اتمی نقره دوباره کریستالی شده و هدایت آن افزایش یابد.

     گاهی برای یک آبکاری خوب، ابتدا روی سطح صاف و تمیز لایه نازکی آپ پالادیوم می دهند تا سطح و صافی آن را محافظت کند. سپس روی آن آب نقره می دهند تا سطح صافتر شود. در نهایت برای محافظت آب نقره، لایه خیلی نازک آب پالادیوم روی آن می دهند.

پرداخت سطح آبکاری

     گاهی پس از یک مرحله آبکاری، سطح کار را پرداخت کرده (Buffing) و مجدداً آبکاری می کنند. گاهی نیز از ابتدا ضخامت آبکاری را زیاد گرفته و سپس تنها یک مرحله پرداخت می کنند. در صورتی که سطح فلز اصلی کاملاً صاف نبود، باید دقت شود پس از پرداخت کمترین ضخامت آبکاری از عمق پوستی بیشتر باشد. همچنین ضمن پرداخت باید مواظبت کرد که ناخالصی روی سطح ننشیند، چون هدایت سطح کاهش یافته و تضعیف افزایش می یابد. روش دیگر پرداخت که شاید آن را غلطت زدن سطح نامید (Ball Burnishing)، به میزان زیادی ناصافی سطح را از میان می برد و تنها کمی هدایت سطح را کاهش می دهد. با پرداخت های متوالی می توان آبکاری هایی با ضخامت زیاد انجام داد.

فرایند Ball Burnishing

پوشش محافظ سطح داخلی موجبر&lt;/strong&gt;</h2></strong>

      پوشش

غیر فلزی سطوح داخلی موجبرها، برای محافظت آنها از خرابی، اکسید شدن و رشد قارچ ها می باشد. این پوشش ها را می توان ب دو روش ایجاد نمود:

     الف: با کار شیمیائی بر روی سطح          ب: مالیدن لاک پوشش بر روی سطح

ایجاد پوشش سطح داخلی موجبر محافظ به صورت شیمیایی</strong>

     ابتدا سطح داخلی را کاملاً تمیز می کنیم و سپس در یکی از نمک های ابونول (Ebonol) غوطه ور می شود. پس از مدتی اکسید سیاه رنگی سطح جسم را می پوشاند که به عنوان محافظ سطح خواهد بود. چون این پوشش غیر هادی نیست باید حتی الامکان ضخامتی آن نازک باشد تا تضعیف ناشی از آن به حداقل برسد. ضخامت لایه اکسید را با در نظر گرفتن غوطه وری و نیز زنگ اکسید کنترل می کنیم . هر قدر مدت غوطه وری بیشتر باشد، سطح سیاه تر شده و ضخامت پوشش بیشتر می شود.

     نمک ابونول سطح قسمت های لحیم شده را اکسید نمی کند.  به همین جهت در صورتی که در موجبر و یا وسایل موجبری قسمت های لحیم کاری شده وجود داشته باشد، ابتدا سطح داخلی را آبکاری می کنیم و سپس در نمک ابونول وارد می کنیم. البته، محلول ابونول انواع مختلفی دارد که برای اکسید کردن جنس خاصی بکار می روند. محلول مناسب کار از طریق آزمایشات مکرر روی کار قابل شاخت می باشد. 

ایجاد پوشش سطح داخلی موجبر محافظ با مالیدن لاک</span&amp;amp;amp;gt;&amp;amp;lt;/strong></strong>

     در روش مالیدن لاک پوشش، پس از تمیز کردن سطح به روش شیمیائی یا الکتریکی، لایه نازکی از لاک را بر روی سطح می مالید و یا می پاشیم. 

     در مجموع باید عنوان کرد امروزه سعی می شود که به جای پوشش سطح داخلی موجبر و صرف وقت و هزینه، سیستم موجبری تحت هوای خشک فشرده کار کنند. زیرا در این سیستم ها می توان با کنترل ترکیبات هوای سیستم، از خراب شدن موجبرها جلوگیری کرد.

شما میتوانید از محصول سیرکولاتور موجبری ما نیز دیدن بفرمایید.

برای مشاهده سایر قطعات مخابراتی RF کلیک کنید.